مهدی توسلی – مربی و مدیر مدرسهٔ فوتسال Tricity Futsal
با تشکر از مجلهٔ همیاری که فرصتی را برایمان فراهم کردند تا مطالب ورزشی در این صفحه به‌چاپ برسد، سعی خواهم کرد موضوعاتی را ارائه کنم که به فرزندانمان کمک کند استفادهٔ مناسبی از ورزش ببرند و شاید تأثیری در بهبود سلامت فیزیکی و روحی و همچنین مشارکت و علاقهٔ بیشترشان به ورزش و تداوم این امرِ مهم باشد. خیلی مایل‌ام که این‌بار نظرم را در مورد سود ورزش‌های تیمی و فردی خدمتتان عرض کنم. بعضی‌ها ترجیح می‌دهند که ورزش‌های تیمی انجام دهند در حالی‌که دیگران ترجیح می‌دهند به ورزش‌های فردی بپردازند. مزایای هر یک را مورد بحث قرار می‌دهم تا شاید در انتخاب ورزش مناسب توسط بچه‌هایمان، کمکی باشد.
ورزش نه تنها در سلامت و بهبود فیزیکی تأثیرگذار است، بلکه در سلامت روحی، اجتماعی، کاری و درسی هم می‌تواند تأثیر مثبت داشته باشد. مهم نیست که ورزش تیمی یا فردی انجام دهیم. البته من خودم همیشه طرفدار ورزش‌های تیمی بوده‌ام و از فعالیت‌ها و بازی‌های تیمی لذت می‌برم، برای اینکه احساس می‌کنم بخشی از تیمی هستم که برای هدفی مشترک تلاش می‌کند و به‌همین دلیل من عاشق این‌گونه ورزش‌ها هستم. اولین مزیت ورزش تیمی این است که ما یاد می‌گیریم چگونه کاری گروهی انجام دهیم و همچنین یاد می‌گیریم تنها کسی نیستیم که می‌توانیم دستاورد بزرگی به‌دست آوریم. یاد می‌گیریم که چگونه بتوانیم همدیگر را کمک کنیم تا با هم برای بهتر شدن و بهتر نتیجه گرفتن تلاش کنیم. وقتی مسابقهٔ فوتبالی را تماشا می‌کنیم، انتظار داریم که همهٔ بازیکنان با یکدیگر همکاری کنند و پاس‌کاری بهتری انجام دهند تا گل بزنند. و هنگامی‌که برنده می‌شویم، این شادی برای تمام اعضای تیم است زیرا همه برای پیروزی نقش داشته‌اند. علاوه بر این، در ورزش تیمی یاد می‌گیریم که چگونه منضبط‌‌تر باشیم، در تمرین گروهی با بقیه هماهنگ و همراه شویم، در وقت تعیین‌شده سر تمرین حاضر شویم و با هم تمرین مشترکی را انجام دهیم. عملکردمان می‌تواند بر کل تیم تأثیر مثبت بگذارد. بنا براین بهترین راه‌ها را برای بهبود و منضبط کردن خود پیدا می‌کنیم. بهترین دلیلی که من ورزش تیمی را بیشتر دوست دارم و آن را توصیه می‌کنم، این است که روحیهٔ تیمی را بین همهٔ اعضا تشویق می‌کند و گسترش می‌دهد.
دوستانی دارم که با ورزش فردی لذت می‌برند. آن‌ها علاقه دارند خودشان تصمیم بگیرند که کجا و چه زمانی تمرین کنند. آن‌ها مجبور نیستند منتظر تصمیم دیگران باشند تا به تمرین و یا بازی بروند. این بسیار راحت‌تر است برای افرادی که از این نوع ورزش لذت می‌برند. این افراد یاد می‌گیرند که فقط به خود تکیه کنند.
من خودم همیشه انتخاب اولم ورزش تیمی است، ولی فکر می‌کنم مسئله مهمی نیست که کدام را انتخاب می‌کنیم. هر کدام دارای شایستگی‌های خود هستند. با توجه به شایستگی‌های بیشتر در ورزشی‌های تیمی، می‌توانم بگویم که قطعاً افراد مختلف دارای استعدادها، مهارت‌ها و علایق و توانایی‌های متفاوتی‌اند. هنگامی‌که ما در یک تیم بازی می‌کنیم، همدیگر را کامل می‌کنیم و همچنین می‌توانیم از یکدیگر یاد بگیریم.
علاوه بر این، اعضای یک تیم فرصت بیشتری برای همکاری در جهت رسیدن به هدف مشترک خود دارند. داشتن هدف مشترک برای روحیهٔ جمعی خیلی مفید است. همکاری کردن باعث می‌شود که افراد احساس بهتری به هم پیدا کنند. از طرف دیگر، ورزش‌های فردی نیز دارای امتیازاتی هستند. یکی از مزایای آن‌ها این است که در بازی‌های فردی شما تنهایید و عقاید و دیدگاه‌های مختلف و یا حتی مخالف وجود ندارد. هنگامی‌که شما به تنهایی بازی می‌کنید، می‌توانید به‌نحوی که دوست دارید، لذت ببرید و نتیجهٔ بازی شما به دیگران بستگی ندارد. شما مجبور نیستید به دیگران تکیه کنید و برای پیروزی منتظر آن‌ها بمانید. شما می‌توانید هدف خود را مشخص کنید و تمام پتانسیل خود را برای گرفتن نتیجهٔ بهتر و مناسب‌تر انجام دهید، بدون نگرانی از تأثیر دیگران بر شما.
با در نظر گرفتن تمام مزایا و معایب هر گزینه، به‌نظرم ورزش تیمی انتخاب مطلوبی برای فرزندانمان است تا بیشتر از همدیگر یاد بگیرند و با هم همکاری کنند که بهتر و کامل‌تر شوند و همچنین پیروزی و شکست را با هم تقسیم کنند.
